Φτάνει το καλοκαίρι.Διττά συναισθήματα. Ξεκούραση, ξεγνοιασιά από την μια, νοσταλγία από την άλλη. Το δεύτερο συναίσθημα υπερισχύει κι αυτό γιατί κάθε χρόνο έχω τα παιδιά μου, προσπαθώ να τα μεγαλώσω με τον δικό μου τρόπο, να τους δείξω τον δρόμο που θέλουν να προχωρήσουν. Φέτος τα αγάπησα ιδιαίτερα γιατί ήταν η χρονιά που δεν δίδαξα, αλλά με δίδαξαν. Άφησα στην άκρη "τα πρέπει" και τα καθηγητικά τερτίπια.Δέχτηκα λοιπόν τα εξής μαθήματα... Μάθημα πρώτο: να διεκδικώ γιατί η ζωή είναι μικρή. Μάθημα δεύτερο: να ακούω, να εφαρμόζω και μετά να διατυπώνω θεωρίες. Μάθημα τρίτο: να αγκαλιάζω γιατί εκεί νιώθεις την αγάπη. Μάθημα τέταρτο: να χαμογελάω γιατί είμαι - λένε- πιο όμορφη. Τέλος μάθημα πέμπτο: να αγαπάω όσους δεν με αγαπούν, να τους κοιτάω στα μάτια όταν δεν με κοιτούν. Φέτος, θα ξεκινήσουμε όλοι ένα καινούργιο ταξίδι, θα πετάξουμε με νέους προορισμούς γνωρίζοντας ότι κάπου θα συναντιόμαστε, κάπου θα αγκαλιαζόμαστε, κάπου θα γελάμε...κάπου θα θυμόμαστε τα παλιά χωρίς να κρατάμε πλέον σημειώσεις, και να φτιάχνουμε σχεδιαγράμματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου