Σαν έγινα μαθητής σας....

Φτάνει το καλοκαίρι.Διττά συναισθήματα. Ξεκούραση, ξεγνοιασιά από την μια, νοσταλγία από την άλλη. Το δεύτερο συναίσθημα υπερισχύει κι αυτό γιατί κάθε χρόνο έχω τα παιδιά μου, προσπαθώ να τα μεγαλώσω με τον δικό μου τρόπο, να τους δείξω τον δρόμο που θέλουν να προχωρήσουν. Φέτος τα αγάπησα ιδιαίτερα γιατί ήταν η χρονιά που δεν δίδαξα, αλλά με δίδαξαν. Άφησα στην άκρη "τα πρέπει" και τα καθηγητικά τερτίπια.Δέχτηκα λοιπόν τα εξής μαθήματα... Μάθημα πρώτο: να διεκδικώ γιατί η ζωή είναι μικρή. Μάθημα δεύτερο: να ακούω, να εφαρμόζω και μετά να διατυπώνω θεωρίες. Μάθημα τρίτο: να αγκαλιάζω γιατί εκεί νιώθεις την αγάπη. Μάθημα τέταρτο: να χαμογελάω γιατί είμαι - λένε- πιο όμορφη. Τέλος μάθημα πέμπτο: να αγαπάω όσους δεν με αγαπούν, να τους κοιτάω στα μάτια όταν δεν με κοιτούν.  Φέτος, θα ξεκινήσουμε όλοι ένα καινούργιο ταξίδι, θα πετάξουμε με νέους προορισμούς γνωρίζοντας ότι κάπου θα συναντιόμαστε, κάπου θα αγκαλιαζόμαστε, κάπου θα γελάμε...κάπου θα θυμόμαστε τα παλιά χωρίς να κρατάμε πλέον σημειώσεις, και να φτιάχνουμε σχεδιαγράμματα!

Να θυμηθώ, πότε ξεκίνησα τις "βότκες";

Ήπια την πρώτη βότκα τον Δεκέμβρη του 2008 σ' ένα μικρό μπαράκι επαρχιακής πόλης που οι γυναίκες ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού...πόσο μάλλον οι γυναίκες που έπιναν και βότκα! Καθισμένη στο μπαρ "απολάμβανα" το ποτό μου ακούγοντας me and my shadow. Στην τρίτη γουλιά ζητάω από τον barman τζιν τόνικ. "Δεν σας άρεσε;"άκουσα. Τον κοίταξα και με ένα χαμόγελο (μου αρέσει να -πειράζω- τον συνομιλητή μου) απαντώ: μπα...θα προτιμήσω τελικά να τις ακούω. Η κουβέντα δεν συνεχίστηκε. Στο μαγαζί αυτό συνέχισα να πηγαίνω παρόλο που ήμουν η δεύτερη γυναίκα μετά την σερβιτόρο. Φίλοι πλέον με τον ιδιοκτήτη, ενώ έπαιζα  μουσική στο μαγαζί του ( κάπου το 2010, είχε αυξηθεί η γυναικεία προσέλευση) έχοντας το θάρρος με ρωτάει: τελικά την βότκα την πίνεις ή την άκους; Χαμογέλασα. Άνοιξα την τσάντα μου, έψαξα τα  cd και επέλεξα rollercoaster, οπότε κι ο γρίφος λύθηκε. "Πρώτη φορά  άκουσα τραγούδι τους όταν ήμουν φοιτήτρια το 2004 από συμφοιτητή μου που έπαιζε μουσική, κι από εγωισμό δεν ρώτησα το όνομα του συγκροτήματος. Συνέχιζα να τους ακούω στο berlin (φοιτητικό στέκι) μέχρι που το αδερφάκι μου σε μια κουβέντα ...αποκρίνεται με ύφος "πες μου ότι τόση ώρα μου λες για τους vodka juniors;" Επίσημα τους γνώρισα εκείνη την στιγμή, μεσημέρι του 2005. Από τότε αγαπημένο μου συγκρότημα με αγαπημένο τραγούδι το τελευταίο χρόνο το rise up απο το dark poetry. Κι όπως είναι λογικό, όταν τύχει κάπου, κάποια στιγμή να φτιάξω μια λίστα σίγουρα το πρώτο τραγούδι θα ανήκει στις βότκες μιας και με συντρόφευε στο διάβασμα για το πτυχίο, στα ταξίδια κ πάει λέγοντας....Φέτος μάλιστα έχουν και την μεγάλη τους γιορτή, που κανείς δεν θα χάσει!

Υ.Γ Το βίντεο αφιερωμένο στην κολλητή μου που ήταν εκείνο το βράδυ στην Αντίπαρο!

Μια αστραπή η ζωή μας...μα προλαβαίνουμε

Πάντα τελειομανής, και ανυπόμονη. Από μικρή ήθελα καθετί στην ώρα του, σύντομα, γρήγορα, και ολοκληρωμένα. Είχα την αίσθηση μονίμως ότι δεν προλάβαινα, ότι κάτι μου έμενε πίσω...Χαρτάκια σε κάθε σημείο με σημειώσεις των συναντήσεων, εργασιών, υποχρεώσεων, υπενθυμίσεις σε ραβασάκια, και σαν τα χρόνια πέρασαν κι η τεχνολογία αναπτύχθηκε...υπενθυμίσεις και στο κινητό. Είχα σχέδια, όνειρα, επιδιώξεις ασύνδετα μεταξύ τους! Πρώτες από όλες τις  επιθυμίες και όνειρό μου η μουσική. Μπήκε πρώτη στην ζωή μου, όχι τυχαία, αλλά επειδή διεκδίκησα το όνειρό μου. Το άφησα στην άκρη για κάποια χρόνια, εντάσσοντας την τέχνη του λόγου στις επιστήμες μου. Κάπου εκεί αγχώθηκα ότι ο χρόνος δεν με έφτανε για να ασχοληθώ και να ολοκληρώσω τα μουσικά σχέδιά μου. Η λύση βρέθηκε...πώς θα συνδυαζόταν η φιλολογία με την μουσική; Μουσικολογία και Θεατρολογία ήταν η λύση. Ξεκινώ την παρακολούθηση σεμιναρίων γύρω από την μουσική επένδυση θεατρικών παραστάσεων. Πρόλαβα. Αν αναρωτιέστε σήμερα τι κάνω η απάντηση είναι απλή: συμφωνία όλων των δραστηριοτήτων. Μαθήματα, συγγραφή, μουσική, και πρόσφατα φωτογραφία. Προλαβαίνω, αποκρίνομαι. Πριν μέρες μεγάλωσα, και μου είπαν βιάσου....τα χρόνια περνούν! Με χαμόγελο απάντησα προλαβαίνω! Το μυστικό για να πετύχετε όλα όσα έχετε θέσει στόχο στην ζωή σας είναι μονάχα ένα: ζήστε κάθε στιγμή σας! Τότε θα προλάβετε....

Α

Just a Simple Thank You

Σε όσους με βοήθησαν να ωριμάσω την χρονιά που πέρασε... Χωρίς πολλά πολλά....με ένα απλό τραγούδι (που άκουσα πριν από μερικές ημέρες και ευχαριστώ πολύ τον ταλαντούχο κύριο που ανάρτησε το τραγούδι και μας κρατάει συντροφιά ερτζινιακά τα σαβ/κα) θα σας ευχαριστήσω, ελπίζοντας να σας έχω δίπλα μου "όλους" και τα υπόλοιπα χρόνια!!!

Υ.Γ. Το μεγαλύτερο ευχαριστώ, ανήκει στην ομορφότατη πρασινομάτα κυρία που μου είπε σήμερις: "μεγαλώσατε...αλλά για μένα είστε ακόμα το πεισματάρικο κοριτσάκι μου"

Λίγο προτού

Λίγο πριν αρχίσω να ξεχνάω, λίγο πριν ξεκινήσουν τα γόνατά μου να κάνουν χρίτσι χρίτσι...ακούω:

Γεύμα μετά μουσικής

Όπως οι μέρες το απαιτούν, βρέθηκα και εγώ στην κουζίνα. Κουλούρια, και γλυκά κάθε λογής. Ατέλειωτος πειρασμός. Εκεί λοιπόν που συγκέντρωνα τα υλικά και τις δοσολογίες θυμήθηκα μουσικές μαγειρικές επιτυχίες. Σίγουρα ο Σάκης Ρουβάς κατέχει την πρώτη θέση γιατί εκτός από καλός μασέρ,  μαγειρεύει και μακαρόνια με κιμά. Πιο πρακτικός φαίνεται να είναι ο so tiri με το άσμα "φέτα και ψωμί"... επειδή όμως δεν μου αρέσει τόσο η φέτα θα σας πρότεινα το σαλάμι : http://www.youtube.com/watch?v=hlEGft0XYHQ.
Για όσους προσέχουν την σιλουέτα τους ...εεε και θέλουν να ξεγελάσουν το στομαχάκι τους, προτείνω μια τσίχλα δίχως ζάχαρη: http://www.youtube.com/watch?v=Q0IzmcD5Z-0
Κι επειδή περνάει η ώρα και προκοπή δεν κάνω στην κουζίνα ξεκινάω τις συνταγές μαγειρικής μου: http://www.youtube.com/watch?v=_HBXMbPITmM
Πάστα φλώρα...χρειαζόμαστε μαρμελάδα βερίκοκο, αλεύρι για όλες τις χρήσεις, βούτυρο, δύο αυγά, ζάχαρη ( brown sugar πάντα... http://www.youtube.com/watch?v=05gUxPdAvMQ )μπέικινκ πάουντερ, κονιάκ, αλάτι και βανίλια. Κοσκινίζουμε σε λεκάνη το αλεύρι και το μπέικιν πάουντερ. Προσθέτουμε τη ζάχαρη κι ανακατεύουμε με κουτάλι. Κάνουμε λακκούβα στη μέση. Χτυπάμε σε μπολ τα αυγά, τη βανίλια, το κονιάκ και το αλάτι και τα ρίχνουμε στο αλεύρι. Προσθέτουμε και το βούτυρο. Με ένα κουτάλι ανακατεύουμε τα υλικά μέχρι να σχηματιστεί ζύμη. Τη μαζεύουμε σε μπάλα και την τυλίγουμε σε μεμβράνη. Την αφήνουμε να ξεκουραστεί στο ψυγείο για 30΄. Στο μεταξύ ακούμε: http://www.youtube.com/watch?v=yH7a29DRuXM  Σε αλευρωμένη επιφάνεια –ή πασπαλισμένη με άχνη– ανοίγουμε τη ζύμη σε λεπτό φύλλο 4 χιλιοστών περίπου. Τη στρώνουμε σε βουτυρωμένη ταρτιέρα 26-28 εκατοστών. Η ζύμη πρέπει να καλύπτει και τα τοιχώματα της ταρτιέρας. Κόβουμε τα περισσεύματα της ζύμης περνώντας τον πλάστη πάνω στο χείλος του σκεύους. Βάζουμε σε μία στρώση τη μαρμελάδα. Με την υπόλοιπη ζύμη ανοίγουμε λεπτό φύλλο και το κόβουμε σε λωρίδες. Τις πλέκουμε σταυρωτά πάνω στη μαρμελάδα. Καθώς ψήνεται για 40' στους 180ο τσιμπάμε λίγο γλυκό του κουταλιού από το βαζάκι της μαμάς http://www.youtube.com/watch?v=mXxFdG0pORQ .

Υ.Γ. οι αγαπημένοι μου δεν έχουν κατι σε φαγώσιμο, αλλά μονο σε πιοτό, ας ακουσουμε για το τέλος beatles

Πες το μ' ένα φιλί...

"το φιλί
ενώνει πιο πολύ
απ' το κορμί
γι' αυτό το αποφεύγουν
οι πιο πολλοί"
Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ένα αρχείο με τραγούδια αναφερόμενα στο φιλί...βρήκα τα αγαπημένα μου και άλλα που έχουν μια μικρή ιστορία να σας πω...
Ξεκινάω χρονολογικά!

• Πρώτος σταθμός το τραγούδι kiss of fire μια διασκευή ερμηνευμένη από την Georgia Gibbs. Πρόκειται για το πιο διάσημο ταγκό της Αργεντινής El choclo μετά το La cumparsita. Ο τίτλος έχει τρεις διαφορετικές ιστορίες. Η μια αποδίδει το τίτλο στο παρατσούκλι που δόθηκε σε έναν παραγωγό που είχε μαλλιά στο χρώμα του καλαμποκιού -μιας και el choclo σημαίνει "αυτί καλαμποκιού", ενώ μια άλλη πως ήταν το αγαπημένο φαγητό του συνθέτη. Η τελευταία λέει πως γράφτηκε προς τιμή του ιδιοκτήτη νυχτερινού κλαμπ και πήρε τον τίτλο από το παρατσούκλι του.http://www.youtube.com/watch?v=UyfryI0tZFI
• Then he kissed me: μια γυναίκα αφηγείται μια συνάντησή της και τον ενδεχόμενο γάμο της με έναν νεαρό...τι πιο γυναικείο; http://www.youtube.com/watch?v=cE_jOD2Fxvs
• Kiss: Τραγούδι που ο Prince έδωσε στη funk band Mazarati και θα κυκλοφορούσε στο πρώτο της άλμπουμ. Δίνουν στο τραγούδι μινιμαλιστικό ήχο. Έκπληκτος ο Prince από της εργασία τους αποφασίζει να πάρει πίσω το τραγούδι, διατηρώντας ωστόσο τα φωνητικά της μπάντα. http://www.youtube.com/watch?v=Gc8RJaGEdEg
• Τελειώνω το ξένο ρεπερτόριό μου με 24000 baci διασκευασμένο από Eddie Roberts , χαλώντας την χρονολογική ακολουθία http://www.youtube.com/watch?v=Tcb_5YyJq0Q 

 Και φτάνω στα δικά μας!

• Πρώτο στην λίστα "Φιλί αμέθυστο" Θανάσης Παπακωνσταντίνου, με ερμηνεύτρια την Ματούλα Ζαμάνη που έχω λατρέψει! http://www.youtube.com/watch?v=8018TW1O72Q&feature=relmfu
• Ενός λεπτού φιλί... Από τα τραγούδια που τραγούδαγα στην σκάλα της πολυκατοικίας κάνοντας ασκήσεις φωνητικής! http://www.youtube.com/watch?v=dwgppnt3obQ
• Το τραγούδι που άκουγα πέρυσι στο αυτοκίνητο, στη θάλασσα, στα μπαράκια κτλ "Φίλα με ακόμα" http://www.youtube.com/watch?v=omltwZ8tGoE
• "Χάθηκα ξανά μέσα στον κήπο σου,
  είδα τα χρώματα μ' ένα φιλί και μόνο".Ξύλινα Σπαθιά http://www.youtube.com/watch?v=YkJT5brrfLI
• Μόλις θυμήθηκα μια τηλεοπτική περσόνα που είχε ερμηνεύσει την επιτυχία "φιλί φιλί με λυτρώνεις", αν και γνωρίζω ότι θα θέλατε να το ακούσετε θα προχωρήσω λίγο πριν το τέλος με την Ελένη Βιτάλη http://www.youtube.com/watch?v=XeslBxIMSFo
• Και θα κλείσω με αυτό το τραγούδι που μου έφτιαξε την διάθεση ύστερα από μια δύσκολη μέρα... http://www.youtube.com/watch?v=FtKB4Ot1o5o

Υ.Γ. bisous,  küssen, kisses! ααα προσθέτω κατ εξαιρεσιν i'm kissing you με στίχους....http://www.youtube.com/watch?v=WLgD8z9vSXY 
Καλη ακρόαση!!!

Ηλιόλουστα ψέματα!

Καλό μας μήνα!
"Πρόσεχε μην πιστέψεις τι θα σου πούνε σήμερα" με συμβούλεψαν πρωί πρωί. Γέλασα, μιας και συνηθίζω πάντα να κανω δεύτερες σκέψεις...
Ήξερα ότι λέμε ψέματα την 1η Απριλίου αλλά δεν ήξερα γιατί τα λέμε, πώς μας έμεινε αυτή η συνήθεια. Έψαξα και βρήκα. Η αλήθεια είναι πως αυτό ψέμα το είχα πει κι εγώ πολλές φορές... Σαν ήμουνα μικρή, πήγαινα για ψάρεμα με τον θείο μου. Με την βαρκούλα μας και με μπόλικη προσπαθεία βγαίναμε στα ανοιχτά. Λέω, μπόλικη προσπάθεια γιατί ήμασταν "άριστοι" οδηγοί καϊκιού. Ρίχναμε το τσαπαρί μας, και περιμέναμε....................(τα αποσιωπητικά καλύπτουν την διάρκεια της αναμονής). Στο μεταξύ για να περάσει η ώρα, από μια οθόνη κοιτούσα την θαλάσσια κινητικότητα!Αποτέλεσμα δεν είχαμε. Η λύση ήταν έτοιμη και δοκιμασμένη! Αγορά ψαριών από το λιμάνι συνοδευόμενη στην είσοδο του σπιτιού με την φράση: " ελάτε να δείτε την ψαριά μας, τόσα δεν είχαμε πιάσει ποτέ". Το αθώο αυτό ψεματάκι το έλεγαν οι Κέλτες που μάλλον ήταν και αυτοί τόσο δεινοί ψαράδες όσο κι εμείς! Η δεύτερη εκδοχή για την δημιουργία του πρωταπριλίατικου ψέματος έχει τις ρίζες της στην Γαλλία, αυτήν όμως θα σας την πω του χρόνου με την αλλαγή του χρόνου!!!

Ακούστε το τραγουδάκι κι βγείτε έξω στον ήλιο!!!

Υ.Γ. Επιτρέπεται "σήμερα" να πείτε ψέμα.......