Στέλλα ( volume two) vs σινεφιλ (νάμπερ του)

Η προηγούμενη εβδομάδα έκλεισε βλέποντας ταινίες, ακούγοντας τις μουσικές τους και με ανάλογο τρόπο άρχισε και η επόμενη. Ξεκίνησα να βλέπω τις ταινίες για χαλάρωση, αλλά πάλι βγήκε το κουσούρι μου στην επιφάνεια. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν γίνεται τυχαία (ο πραγματικός λόγος είναι η εργασία στα ονόματα και τον τρόπο έκφρασης- δράσης των ηρωίδων). Χτες το βράδυ λοιπόν καθώς αρχειοθετούσα τις ταινίες μου, έπιασα το dvd Λεωφορείον ο πόθος. Μια επίσης από τις αγαπημένες μου ταινίες, και δεν ευθύνεται για αυτό μόνο ο Marlon Brando. Στην ταινία υπάρχουν τρεις διαμετρικά αντίθετοι χαρακτήρες που καταφέρνουν να συνυπάρξουν μέσα σε ένα τρίγωνο όπου στις δυο γωνίες του συναντώνται οι δύο ακραίοι χαρακτήρες, αυτός της Blanche και ο άλλος τους Stan ενώ στην τελευταία γωνία στέκεται η Stella όπου αβλύνει την κατάσταση.Η ηρωίδα που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον μολονότι κανονικά θα έπρεπε να ήταν η Blanche ειναι η Stella κι αυτό γιατί συνειρμικά σκέφτηκα πως η ταινία Λεωφορείον ο πόθος προβάλλεται το 1951 και μερικά χρόνια αργότερα το 1955 ο Κακογιάννης θα προβάλλει την Στέλλα.  Έτσι λοιπόν ξεκινώ τον συλλογισμό μου περί χαρακτήρων και ονομάτων: Ο Tennessee Williams δεν επιλέγει τυχαία τα ονόματα των ηρώων του. Το όνομα Blanche σημαίνει λευκή και αν προχωρήσουμε στους συμβολισμούς του χρώματος θα διαπιστώσουμε ότι κρύβεται κάπου εκεί το πέρασμα, η σιωπή πριν από την γέννηση, η αγνότητα. Ο Stan ως ήρωας ζωώδης, ενστικτώδης, πρωτόγονος και με το αίσθημα της κατωτερότητας θα προσπαθήσει θα αμαυρώσει την εικόνα της Blanche καθώς αισθάνεται την απειλή της: την βιάζει και μιλά στην συνέχεια στον Mitch για το βρώμικο παρελθόν της. Η στωική Stella ,που το όνομά της σημαίνει αστέρι, απέχει απο τους προηγούμενους ήρωες. Πρόκειται για μια γυναίκα "τακτοποιημένη", βολεμένη, συμβιβασμένη. Είναι ερωτευμένη με τον άντρα της και περιμένει το παιδί τους. Δέχεται την βία του Stan καθώς μεθυσμένος την χτυπάει και εκείνη βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι των γονιών της. Λυγίζει στην επιθυμία του συζύγου της να επιστρέψει στο σπίτι, γεγονός που φανερώνει την εξάρτησή της. Αισθάνεται πως πρέπει να διαφυλάξει την οικογένειά της και αποφασίζει να κλείσει την αδερφή της στο Ψυχιατρείο παρόλο που βασανίζεται από τις τύψεις της. Περνώντας τώρα στην Στέλλα του Κακογιάννη έχω μπροστά μου μια διαφορετική γυναικεία φυσιογνωμία. Μια γυναίκα των καμπαρέ, σεξουαλικό σύμβολο που δεν χάνει την ευκαιρία να ξεσηκώσει των θαυμασμό των λαϊκών ανδρών, femme fatale. Ερωτεύεται κι αυτή τον Μίλτο, ποδοσφαιριστή, και θέτει όμως τους όρους της στην σχέση τους. Αποτελεί σύμβολο της γυναικείας απελευθέρωσης, διεκδικεί με πάθος τον έρωτα και είναι πρόθυμη να δεχθεί το κόστος που συνεπάγεται μια τέτοια επιλογή.  Συγκρίνοντας την Stella του Joseph L. Mankiewicz και την Στέλλα του Κακογιάννη βρίσκουμε μόνο κοινό στοιχείο τον έρωτα. Η μια είναι εξαρτημένη παντοτινά στον Stan, υποδουλωμένη στον έρωτά του, η άλλη ερωτευμένη με τον Μίλτο αλλά ελεύθερη. Πρόκειται για μια Στέλλα που ταράζει το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής, καθώς αρνείται το ρόλο της νοικοκυράς, της πιστής γυναίκας.

Υ.Γ Και οι δυο ταινίες στηρίζονται σε θεατρικό έργο...Τα βιντέο τονίζουν την διαφορά των χαρακτήρων ανάμεσα στις δυο ηρωίδες.

Σινεφιλ (ναμπερ ουαν)

Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα το σαβ/κο να μείνω σπίτι, να κλείσω τον υπολογιστή, να σταματήσω το διάβασμα και το γράψιμο, να προσπαθήσω να μην ακούσω δυνατά μουσική, να μαγειρέψω (έφτιαξα ένα αποτυχημένο κέικ μπανάνας...), να βάλω σε μια τάξη τα βιβλία κιθάρας/καποτάστο/πένες, cd, να δω ταινίες! Έφτιαξα ποπ κορν, άνοιξα μια γίγας σακούλα πατατάκια με ρίγανη και άραξα στο καναπέ. Επέλεξα να δω για έβδομη φορά την αγαπημένη μου ταινία Amelie μιας και έναν τόνο αισιοδοξίας τον είχα ανάγκη, το soundtrack της ταινίας είναι από τα υπεραγαπημένα μου (με εξαιρετική αδυναμία στο άκουσμα του πιάνου). http://www.youtube.com/watch?v=l4SJD-DWM1A&feature=related
Μιας και η προθέρμανση είχε γίνει, ακολούθησε η ταινία into the wild. Ταινία που καθηλώνει από την πρώτη στιγμή...θα μπορούσες να κάψεις τα χρήματα, να καταστρέψεις πιστωτικές κάρτες μόνο και μόνο για να δεις την αλήθεια; Είναι ρητορική ερώτηση...δεν χρειάζεται καν να σκεφτείτε την απάντηση. Άλλωστε ποιος θέλει να έχει την αλήθεια το 2012; Αααα και σε όποιον άρεσει να κρατάει σημειώσεις στις ταινίες, ας πάρει μπλοκάκι υπάρχουν αρκετές ρήσεις... Αφοπλιστικός ο Sean Penn σκηνοθετικά  http://www.youtube.com/watch?v=_EYXKTOPTrI&feature=related .Η Κυριακή μου όπως όφειλε ήταν πιο χαλαρή. Η ταινία που επιλέχθηκε στηρίχθηκε σε καθαρά υποκειμενικά μουσικά κριτήρια, αν και δεν κρύβω την αδυναμία μου στον Woody Allen: Vicky, Christina, Barcelona.Η ταινία διαθέτει λίγο από ρομαντισμό, και αρκετά δείγματα καλλιτεχνικής ανησυχίας!
Ακολουθεί τραγουδι από το soundtrack της ταινίας Into the wild:

Υ.Γ Εκτενέστερη φιλμογραφική παρουσίαση στο σινεφιλ ναμπερ του!

Να με λένε Μαρία; (volume 1)

 Tο ξέρει και η κουτσή Μαρία, άλλη καμιά δεν γέννησε μόνο η Μαρία τον Γιάννη, είναι δύο από τις που παροιμίες που θυμάμαι από παίδι. Μικρή σκεφτόμουν πως η Μαρία είναι άσχημη, ή έχει κάτι ξεχωριστό. Μετά πηγαίνοντας στο σχολείο οι περισσότερες συμμαθήτριες μου είχαν το όνομα Μαρία. Άλλο ένα μειονέκτημα...ήταν πάρα πολλές. Στο πανεπιστήμιο σε μια εργασία για τα ονόματα των ηρώων συμπέρανα πως οι γυναίκες που άκουγαν στο Μαρία ήταν κουτσομπόλες, αδύναμες, καχεκτικές, κάποιες φορές αφανείς. Η εικόνα της Μαρίας είχε καταφέρει να οριστεί από το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, τη μουσική....κάπως αρνητικά. Σήμερα όμως αυτή η αρνητική εικόνα είναι αρετή αφού ως γνωστό η κακή διαφήμιση δεν παύει να είναι διαφήμιση αν σε φέρνει στο προσκήνιο!
Ακολουθούν μελωδικoί συνειρμοί με βάση την Μαρία:
Midnight choir: http://www.youtube.com/watch?v=JO7wFGY81iY
Yann Tiersen & Elizabeth Frazer: http://www.youtube.com/watch?v=tRq7FxiSmxY
Pink Martini: http://www.youtube.com/watch?v=htw3R95kypg
Evanescence: http://www.youtube.com/watch?v=paRX5mlYe3c
Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τον Carlos Santana:http://www.youtube.com/watch?v=nPLV7lGbmT4 που άκουγα από το Mad λίγο πριν φύγω για το σχολείο.
Kings of Leon: http://www.youtube.com/watch?v=kX9qeQgXbPI
Και στα δικά μας τώρα:
Λουκιανός Κελαηδόνης: http://www.youtube.com/watch?v=cibiQvjiKBg
Χαρούλα Αλεξίου: http://vimeo.com/25956392
Δήμητρα Γαλάνη: http://www.youtube.com/watch?v=JWVKmJfgrA8
Υπόγεια Ρεύματα: http://www.youtube.com/watch?v=SEigfoQ7oeM

Opera Chaotique

Δεν μου άρεσε η όπερα, κι αυτός ήταν και ο λόγος που σταμάτησα μετά από ένα διάστημα τις φωνητικές ασκήσεις στο εθνικό ωδείο (άλλο, που μετά αναγκάστηκα να παρακολουθήσω κάποιες ώρες...). Προτιμούσα να ακούω εκείνη την ώρα έναν τύπο που έπαιζε τσέλο στην διπλανή αίθουσα. Αυτό λοιπόν που κατάφερα ήταν να συνδυάσω ακουστικά την όπερα με το τσέλο κάθε τρίτη απόγευμα, αλλά δεν κράτησε για πολύ μιας και αλλάξαν οι ώρες προβών. Μετά από κάμποσα χρόνια (δεν θα πω πόσα...) αυτός ο συνδυασμός ήχων επέστρεψε από τον πιανίστα-τραγουδιστή Tenorman και τον τζαζίστα Voodo Drummer που αποτελούν την Opera Chaotique έχοντας ρεπερτόριο θέματα από την όπερα, τα καμπαρέ και μιούζικαλ. Εξαιρετικοί στις ζωντανές εμφανίσεις τους κ πολύ καλοί στις συνεντεύξεις τους!

http://www.operachaotique.com/
http://www.lifo.gr/team/hipsteria/29411

Checklist: Gaudy

Σήμερα έπρεπε να είμαι στο Faust, και να περιμένω να ακούσω το Millionaire... Τα πράγματα όμως δεν ήρθαν όπως υπολογίζονταν. Αφού λοιπόν έμεινα για να εργαστώ...ξεκλέβω λίγο από τον χρόνο, για να σας πω λίγα πραγματάκια για τον κύριο Gaudy, ίσως και λίγο περισσότερο μιας και προηγήθηκε η συνέντευξη του κύριου "εκατομμυριούχου". Δεν θυμάμαι πού, πιθανότατα σε σημειώσεις της αδερφής μου (συνηθίζει όταν βλέπει ή ακούει ή διαβάζει κάτι, να γράφει μια λέξη σε μια κόλλα αναφοράς) διάβασα την λέξη gaudy. Η λέξη μου έφερε στο μυαλό τον Γερμανό ποιητή, αλλά η αδερφή μου δεν έχει σχέση με λογοτεχνία και την ποίηση, οπότε σίγουρα κάτι άλλο σκεφτόταν. Δεύτερη σκέψη μου η σημασία και η ρίζα της λέξης ( δυστυχώς είμαι φιλόλογος και απ' ότι φαίνεται δύσκολα αποχωρίζομαι το κουσούρι της ερμηνείας, ανάλυσης κτλ). Η λέξη προέρχεται από το λατινικό ρήμα gaudeo που σημαίνει χαίρομαι, στα αγγλικά την βρίσκουμε με την σημασία φανταχτερός και στα γερμανικά gaudium είναι η διασκέδαση. Άκρη δεν έβγαζα. Πληκτρολογώ στο google την λέξη και ψάχνοντας- ψάχνοντας πέφτω στο βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=iVOKDgvvTrE "come again". Στάθηκα εκεί για περίπου μισή ώρα ακούγοντας σε επανάληψη το τραγούδι. Τελικά υπήρχε λόγος που σημειώθηκε το όνομα! Ο Γιώργος Γουδής τελικά έχει την λάμψη του επιθέτου "φανταχτερός". Ακούγοντας το τραγούδι δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τι μου άρεσε περισσότερο- η μελωδία ή ερμηνεία ή οι στίχοι; Ο ίδιος ανέφερε ότι η μουσική του έχει μια αισιοδοξία, κι είναι αλήθεια, τελικά αυτό μου άρεσε!  Δεν πρόκειται να γράψω κάτι άλλο-θα αφήσω πίσω κάποια λινκς (κάποια από αυτά που είχα δει κι εγώ...) και με ένα copy paste τα βασικά βιογραφικά και τα υπόλοιπα τα αφήνω πάνω σας για να ανακαλύψετε μόνοι σας όσα άκουσα κι όσα "είδα". Καλή ακρόαση!

Βήμα 1...
O George Gaudy, κατά κόσμον Γιώργος Γουδής, ασχολήθηκε με το πιάνο από παιδί, αλλά η ουσιώδης σχέση του με τη μουσική άρχισε όταν κατέβασε μια παλιά ηλεκτρική κιθάρα του πατέρα του από το πατάρι και ήρθε σε επαφή με την "κατώτερη" μουσική. Μετά από χρόνια πειραμάτων με διάφορα μουσικά όργανα και φτηνά κασετόφωνα, φοιτητικά πάρτυ και επαγγελματικής ενασχόλησης με το τζαζ πιάνο και την ηλεκτρική κιθάρα, αποφάσισε να συγκεντρωθεί στο δικό του υλικό, κάνοντας τη σύνθεση, την ενορχήστρωση και την παραγωγή. Αυτή την εποχή ολοκληρώνει το κλασικό πιάνο, αλλά και τις σπουδές του στη Θεολογία.
Η πρώτη του διάκριση ήρθε με τη συμμετοχή του στο 48 Hour Music Project, όπου και κέρδισε τα βραβεία καλύτερου τραγουδιού, καλύτερων στίχων και καλύτερου εξωφύλλου με το τραγούδι "The Absence Of Many". Το Νοέμβριο του 2010, το "Come Again", μια από τις πιο γαλήνιες στιγμές του "Millionaire", αναδείχθηκε Τραγούδι του Μήνα από το μουσικό portal Jumping Fish (www.jumpingfish.gr). Από τότε, ο George Gaudy έχει συμμετάσχει σε αρκετές live διοργανώσεις, με αποκορύφωμα το φετινό ARK Festival στη sold out πρώτη μέρα του.

Βήμα 2...
http://www.jumpingfish.gr/georgegou
http://www.jumpingfish.gr/jumpingfish/112010
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=365327
http://www.lifo.gr/blogs/u9219/25103#blogtop
http://www.e-go.gr/music/article.asp?catid=23834&subid=2&pubid=128930935

Βήμα 3...αφού τα μελετήσατε όλα ακούστε τώρα!!!

Ένα από τα αγαπημένα μου βίντεο:

Άκου αισιοδοξα!

Μυρίζει καλοκαίρι, ξεκινούν οι διακοπές....και αυτό που χρειαζόμαστε είναι χαμόγελο, γέλιο και θετική ενέργεια! Ας αφήσουμε τα προβλήματά μας για τον χειμώνα πάλι!

• Τρία πουλάκια κάθονταν.... Bob Marley http://www.youtube.com/watch?v=kIjkW6iyXNo
• Πάντα μας ακολουθεί η στερεότυπη φράση- i will survive http://www.youtube.com/watch?v=7KJjVMqNIgA&feature=related
• Γιατί πού είσαι πιο ευτυχισμένος; Our house: http://www.youtube.com/watch?v=Lqn5AIdd-9k
• fun fun fun, τι άλλο; http://www.youtube.com/watch?v=dDHErN3dOkc
• Κι επειδή μας ανήκει μια στιγμή μοναδική http://www.youtube.com/watch?v=pAvnbZ5DX2w&feature=related 
•  Πάνω απ όλα ας δούμε την φωτεινή πλευρά της ζωής! http://www.youtube.com/watch?v=iCnvd5_Q7gQ
• Κυνηγάμε ο,τι μπορεί να μας κάνει χαρούμενους La Chance: http://www.youtube.com/watch?v=MGAVjMBOMgA
• Όταν βρεθούμε σε αδιέξοδο... δεν σταμάταμε, περιμένουμε να ξημερώσει και φεύγουμε! http://www.youtube.com/watch?v=U3DbMc1feII

Remember This Day!

Περίεργα τα συναισθήματα της περασμένης μέρας. Απογοήτευση γιατί καταλαβαίνεις ότι τελικά ο Έλληνας παρόλο το βάρος της ιστορίας και του πολιτισμού που σέρνει πίσω του δεν νοιάζεται για το μέλλον του, σκορπάει τις στιγμές του και δεν αφήνει τίποτε άλλο πίσω του παρά λάθη. Χτες γέμισαν σελίδες με φωτογραφίες πολιτικών, άρθρα κι αμέσως έγιναν κρίσεις και επικρίσεις χωρίς κάποιοι από τους κρίνοντες να έχουν λάβει μέρος σ' αυτό που λέγεται εκλογική διαδικασία. Μερικοί έμειναν σπίτι του αραγμένοι βλέποντας τηλεόραση, άλλοι βρήκαν την ευκαιρία για μια εξόρμηση στην εξοχή κι άλλοι απλά αδρανείς περίμεναν τα αποτελέσματα. Αγανάκτηση είναι το επόμενο συναίσθημα. Γιατί Έλληνα σήμερα κρίνεις αυτόν που ψήφισε τους φασίστες, τους αριστερούς κτλ; Εσύ πού ήσουν; Ωραία βλέπεις τα βίντεο στο tablet σου....και λοιπόν; Πόσο ευφυής θεωρείσαι ότι είσαι ερμηνεύοντας κάθε λέξη τους και παπαγαλίζοντας έξυπνες ατάκες που διάβασες στο twitter; Ρωτάς αν είμαι στους νικητές και στους ηττημένους. Μα, αλήθεια, πιστεύεις ότι υπάρχει νικητής και ηττημένος; Ένας είναι ο χαμένος. Ο αδρανής, ο απαθής, ο βολεμένος Έλληνας. Θα ξημερώσει μια νέα μέρα και πάλι θα περιμένεις να σου "κάτσει" η καλή ή θα ψάχνεις τον τρόπο για να βγεις από το αδιέξοδό σου τρέχοντας πίσω από αυτούς που δεν ψήφισες. Δεν φταις ωστόσο εσύ για τις συνήθειες σου, αλλά αυτοί που στις άσκησαν...

Αααα και σένα Έλληνα που σε άκουσα σήμερα να διοργανώνεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές κάπου στα νησια Μπόρα Μπόρα ...να σου ευχηθώ καλό ταξίδι!!!

Όσα διάβασα....κι άλλα!

"Στη λίγη ώρα που μου απομένει, ώσπου να έρθουν, ρίχνω μια τελευταία ματιά στο χειρόγραφό μου. Δεν ξέρω γιατί μου είναι τόσο πολύτιμο. Ίσως επειδή περιγράφει τις τελευταίες μέρες που ήμουν ελεύθερος ακόμη που μπορούσα να διαλέξω..."(Αθηνά Κακούρη)

"Η θάλασσα χτυπιέται που είναι κλεισμένη στις κοίτες της, και δεν μπορεί να τις ξεπεράσει, γιατί αν τις ξεπεράσει θα πλημμυρίσει τον κόσμο και θα χαθεί. Χτυπιέται και ύστερα αποκάμει και εμείς νομίζουμε ότι αυτό είναι γαλήνη, ενώ είναι η πιο βαθιά απελπισία. Γιατί μόνο μέσα στο σχήμα που της δίνουν οι κοίτες της μπορεί να υπάρχει, πράγμα που είναι επίσης σκλαβιά. Αλλά τώρα πρέπει να φύγω" (Θ. Βαλτινός)

"Ο πόνος -όσο παράξενο και αν σου φανεί_ είναι το μέσον που μας κάνει να υπάρχουμε, γιατί είναι το μόνο μέσον που μας κάνει να έχουμε συνείδηση της ύπαρξής μας. Και η ανάμνηση των όσων υποφέραμε στο παρελθόν, μας είναι απαραίτητη σαν μια εγγύηση, σαν μια απόδειξη ότι εξακολουθούμε να είμαστε οι ίδιοι. Ανάμεσα σε μένα και στην ανάμνηση της χαράς βρίσκεται ένα χάσμα, το ίδιο βαθύ όσο ανάμεσα σε μένα και στην παρούσα χαρά". (De profundis Όσκαρ Γουάιλντ)

"Το κορίτσι έσκυψε πάνω από τη χαμηλή βεράντα προς τη θάλασσα. Το αλμυρό νερό ποτέ δεν επιστρέφει την εικόνα ενός προσώπου. Το μπλε του ήταν των παραμυθιών, γι΄αυτό δεν την καθρέφτιζε, αλλά μπορούσε να την παρασύρει σε έναν κόσμο διαφορετικό" (Ελένη ή ο Κανένας, Ρέα Γαλανάκη)

"Οι φόβοι μας πάντοτε εκπληρώνονται. Είναι το αντίθετο από τις επιθυμίες μας. Βλέπεις στην ζωή γίνεται αυτό που δεν θέλουμε. Οι επιθυμίες μας θάβονται βαθιά, ενώ στην επιφάνεια βγαίνουν οι φόβοι μας. Δεν λέω ότι δεν έχω φοβίες. Έχω. Έπαψα ωστόσο να φοβάμαι ότι δεν θα ξαναγράψω. Ξέρω ότι θα γράφω για πάντα. Για όσο αναπνέω."