Ο ήχος μας ξυπνάει. Από παιδιά έχουμε μάθει να ακούμε ήχους. Τα βήματα της μητέρας μας σαν μας ξυπνάει το πρωί, τα πιάτα που ηχούν στο μεσημεριανό τραπέζι, το σχολικό κουδούνι. Σαν μεγαλώνουμε αναμένουμε τον ήχο του τηλεφώνου, την μηχανή του αυτοκινήτου, το άνοιγμα της πόρτας! Μετά από καιρό, μεγάλη πια, συνειδητοποίησα πως κάθε στιγμή μου συνοδευόταν απο ένα τραγούδι. "Ρίτα Ριτάκι" είναι το πρώτο που θυμάμαι, το σιγοτραγουδούσε ο θείος μου κάνοντας περίπατο στην παραλία, καλά καλά δεν καταλάβαινα τους στίχους. Αργότερα την ξαδέρφη μου να τραγουδάει "Σαν κι εμένα καμιά" και εγώ κάνοντας δειλά βήματα στον έντεχνο χώρο να ερμηνεύω "Βροχή και σήμερα", προσπαθώντας να ξεφύγω απο τις βασανιστικές κλίμακες και τον Pujol Emilio.

Καλές στιγμές. Άσχημες στιγμές. Χαρούμενοι. Λυπημένοι. Ενθουσιασμένοι. Απογοητευμένοι. Ερωτευμένοι. Χωρισμένοι. Πάντοτε ένα τραγούδι μας συντρόφευε και μας συντροφεύει. Σημαδεύει τον χρόνο, κρατάει ζωντανές τις αναμνήσεις μας.