Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα το σαβ/κο να μείνω σπίτι, να κλείσω τον υπολογιστή, να σταματήσω το διάβασμα και το γράψιμο, να προσπαθήσω να μην ακούσω δυνατά μουσική, να μαγειρέψω (έφτιαξα ένα αποτυχημένο κέικ μπανάνας...), να βάλω σε μια τάξη τα βιβλία κιθάρας/καποτάστο/πένες, cd, να δω ταινίες! Έφτιαξα ποπ κορν, άνοιξα μια γίγας σακούλα πατατάκια με ρίγανη και άραξα στο καναπέ. Επέλεξα να δω για έβδομη φορά την αγαπημένη μου ταινία Amelie μιας και έναν τόνο αισιοδοξίας τον είχα ανάγκη, το soundtrack της ταινίας είναι από τα υπεραγαπημένα μου (με εξαιρετική αδυναμία στο άκουσμα του πιάνου). http://www.youtube.com/watch?v=l4SJD-DWM1A&feature=relatedΜιας και η προθέρμανση είχε γίνει, ακολούθησε η ταινία into the wild. Ταινία που καθηλώνει από την πρώτη στιγμή...θα μπορούσες να κάψεις τα χρήματα, να καταστρέψεις πιστωτικές κάρτες μόνο και μόνο για να δεις την αλήθεια; Είναι ρητορική ερώτηση...δεν χρειάζεται καν να σκεφτείτε την απάντηση. Άλλωστε ποιος θέλει να έχει την αλήθεια το 2012; Αααα και σε όποιον άρεσει να κρατάει σημειώσεις στις ταινίες, ας πάρει μπλοκάκι υπάρχουν αρκετές ρήσεις... Αφοπλιστικός ο Sean Penn σκηνοθετικά http://www.youtube.com/watch?v=_EYXKTOPTrI&feature=related .Η Κυριακή μου όπως όφειλε ήταν πιο χαλαρή. Η ταινία που επιλέχθηκε στηρίχθηκε σε καθαρά υποκειμενικά μουσικά κριτήρια, αν και δεν κρύβω την αδυναμία μου στον Woody Allen: Vicky, Christina, Barcelona.Η ταινία διαθέτει λίγο από ρομαντισμό, και αρκετά δείγματα καλλιτεχνικής ανησυχίας!
Ακολουθεί τραγουδι από το soundtrack της ταινίας Into the wild:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου