Περπατούσα στον πεζόδρομο Δαιδάλου, Ηράκλειο το 2005- αν θυμάμαι καλά -. Κοιτούσα τις βιτρίνες και σχολιάζα με την ενδυματολόγο μου... Στάθηκα χωρίς να μιλάω, χωρίς να ακούω. Madrugada με κόκκινα γράμματα. Από εκεί και πέρα...λίγα θυμάμαι από εκείνη την βραδιά που πέρασε! Προσπαθούσα χτες να θυμηθώ όλα αυτά σε μια κουβέντα που είχα περπατώντας στην παραλία...βράδυ!Είπαμε να μαζέψουμε μύδια αλλά το λιγοστό φως του φακού δεν βοηθούσε....και συνειρμικά σκέφτηκα τα κοχύλια...μιας και για μουσική μιλούσαμε (είναι που κάποια έχουν ωραίο ήχο...-άλλη φορά θα σας πω για αυτό...-). Κι εκει που περπατούσα νιώθοντας να βουλιάζω στην άμμο θυμήθηκα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου