Είμαι σχεδόν σε διακοπές μαζί με την ενδυματολόγο μου και σκεφτόμαστε πώς να περάσουμε την βραδιά μας. Να μείνουμε σπίτι και να απολαύσουμε την θέα από την βεράντα παρέα με ένα gin fizz, να πάμε στο διπλανό beach party, ή να πάμε για ένα κοκτέιλ στο στέκι μας που τύχαινε να έχει και event; Βάλαμε κάτι ανάλαφρο και ανηφορίσαμε τελικά για το στέκι μας. Στην είσοδο του μαγαζιού μου δίνουν ένα απόκομμα...για την συναυλία μου λένε...Στέκομαι στην μπάρα, παραγγέλνω το ποτό μου Mai tai και ξεκινάμε τους χαιρετισμούς με τους φίλους μέχρι που ακούγεται από την σκηνή "οι προσωπικές οπτασίες", που δεν ήταν και τόσο προσωπικές...ή ίσως ούτε οπτασίες -το παραπάνω όμως είναι και υποκειμενικό-. Συνεχίζω την κουβέντα πίνοντας το κοκτέιλ μου με φίλους ενώ ακούγεται το je veux, έχοντας σπάσει το κορμί από ένα ελαφρό λίκνισμα. Ακολουθούν ακόμα εφτά τραγούδια...μέχρι που φύγαμε για να συνεχίσουμε το ποτό μας στην βεράντα. Έφτιαξα τελικά ένα bombay tonic έχοντας και καροτάκια βουτηγμένα στο λεμόνι και ξάπλωσα στην πολυθρόνα. Αρχίσαμε έπειτα την φιλοσοφική κουβέντα περί ερμηνείας και τραγουδιού!Και πάλι, το παιχνίδι της ερμηνείας: τραγουδάω σημαίνει λέω επαγγελματικά τραγούδια δικά μου ή άλλων συνθετών και ερμηνεύω πάλι, αποδίδω με ιδιαίτερο τρόπο ένα τραγούδι. Αριθμητικά υπερτερεί η πρώτη κατηγορία, δλδ το τραγούδι...αλλά η ποσότητα συμβαδίζει με την μοναδικότητα; Κι αν εξετάσουμε το θέμα από οικονομικής πλευράς...ποιος στοιχίζει πιο πολύ ο πολύς ή ο λίγος; Και γιατί ορισμένες φορές επιλέγουμε τον πολύ; Η ζήτηση φέρνει την κατανάλωση ή η κατανάλωση την ζήτηση; Και αφού απάντηση δεν πήρα από τα ερωτήματά μου...θα κλείσω δίνοντας την απάντηση στα ερωτήματα λέγοντας πως πάντα υπάρχει η ερμηνεία ενός τραγουδιού!!!Τώρα τραγουδήστε ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου