Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Λόλα (ναμπερ φορ)


 Ξεκινάει το σχολείο κι σ΄αυτό το σημείο καταλαβαίνω πως έπρεπε στερηθώ για κάμποσες ώρες την κιθάρα μου και την μουσική για να μάθω γραφή και ανάγνωση. Βαρετά. Με κυνηγούσαν και με καλόπιαναν για να γράψω τις ασκήσεις μου. Είχα τότε την τύχη να μου έχει δωρίσει ο πατέρας μου -ως αντάλλαγμα- ένα sony walkman που δεν το αποχωριζόμουν ούτε στιγμή. Τι σημασία έχει αυτό; Έχει γιατί η κασσέτα που έπαιζε είχε αποτυπωμένη την φωνή μου να τραγουδάει Έλλη να ένα ένα μήλο, Λόλα να άλλο ένα. Κι αυτό να ακούγεται σε διάφορους ρυθμούς μιας και το είχα βρει παιχνίδι...Η Λόλα για έμενα στα 6 μου ήταν πλέον τραγούδι. Αργότερα ήταν διαφήμιση που πάλι την τραγουδούσα : 



Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν ξανθιά, όμορφη, συμπαθητική...που στην μια της έδιναν ένα μήλο και στην άλλη προσπαθούσαν να την σώσουν (θα αφήσω για την ώρα τους συνειρμούς μου στην άκρη περί μήλου και σωτηρίας).Περισσότερες ερμηνείες δεν μπορούσα να δώσω στην επιλογή του ονόματος Λόλα. Μεγαλώνοντας  παρακολουθώ την ταίνια του Ντίνου Δημόπουλου με πρωταγωνίστρια την Τζένη Καρέζη όπου εκεί το τοπίο για την γυναίκα που έφερε το όνομα Λόλα αρχίζει να γίνεται εναργέστερο. Γυναικεία μορφή κυλισμένη στο βούρκο της αμαρτίας (για να μιλήσω λίγο δραματικά) όπου ένας άντρας μονομαχεί για τα μάτια της! Λάτρης του κινηματογράφου φτάνω  στη ταινία Γαλάζιος Άγγελος. Πρωταγωνίστρια πάλι η Λόλα με θύμα της έναν καθηγητή λυκείου με παλαιές ηθικές αρχές. Γίνεται έρμαιο της σαγηνευτικής ομορφιάς της χάνοντας την αξιοπρέπεια του. Στις αγαπημένες μου ταινίες ανήκει πάλι μια  με Λόλα πρωταγωνίστρια, Lola rennt . Η ηρωίδα μέσα από τον εκρηκτικό χαρακτήρα της παρουσιάζεται σωτήρας του φίλου της μέσα από τρεις διαφορετικές εκδοχές φέρνοντας σε ισορροπία τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία. Και φτάνω στην Λόλα του Κωστή Μαραβέγια όπου δεν θα το κρύψω, στην αρχή ήμουν πολύ διστακτική για την γραφή του (είναι το κουσουρι βλέπετε...λειτουργούμε οι φιλόλογοι με νόρμες) ,όμως τα αποτυπωμένα συναισθήματα που βρίσκονταν σε κάθε γραμμή για ηρώιδα και ήρωα δεν με άφησαν στιγμή πίσω! Η Λόλα τελικά ίσως μέσα από τον ανατρεπτική και φευγάτη προσωπικότητά της μας στέλνει έναν τόνο αισιοδοξίας αρκεί να την δούμε μέσα από την πραγματικότητα που κρύβει αυτή, ο ήρωάς της και έπειτα εμείς!
ΥΓ. Κι άλλα τραγούδια...αφιερωμένα στην Λόλα
Ξύλινα σπαθιά: http://www.youtube.com/watch?v=5MRSU_pNccw
Madness: http://www.youtube.com/watch?v=jy4wdb36k8c
The raincoats: http://www.youtube.com/watch?v=QufDdHzWhgw
Sarah Voughan: http://www.youtube.com/watch?v=-g5YNPzr8NM
και από Gotan Project:
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου