Καθόμουν στο γραφείο κρατώντας κλειστά τα μάτια μου πιέζοντάς τα με τις παλάμες. Ασκούσα πίεση στις εικόνες που περνούσαν μπροστά μου σαν ταινία. Κάποιες από αυτές είχαν λέξεις.
Στο τέλος πάντα κλείνω με την καλύτερη εικόνα
και με ένα τραγούδι με ελπίδα κάποια στιγμή να "γίνουμε" αληθινοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου